De gluiperige houtworm laat zijn oog vallen op het prachtigste hout. Hij benaderd haar om zijn wellustige honger te stillen. Hij penetreerd haar tot het diepst van haar ziel. Hij geniet van haar totdat hij is verzadigd en voldaan. Hij eet haar op en poept haar uit. Zodra haar pracht is vergaan laat hij haar als stof achter. En gaat op zoek naar het volgende lekker stuk.

-